Hayat Senaryosunda Yeni Bir Perde

Aşkın ve tutkunun rengi kırmızı ile umudun rengi yeşil el ele tutuşmuştu sanki, gözümüzün değdiği her yerde bizi selamlıyorlardı büyük bir neşe içerisinde.

Yeni yıl, yepyeni umutlar demekti, neşe ve coşku demekti. Yeniye heyecanla kucak açmanın ortak bayramıydı bu tatlı telâşlar.

Nereye baksak bir köşeden bizi selamlayan Noel Baba'lar, dükkânların camekânlarını süsleyen kar beyazı yazılar, sevdiklerine küçük de olsa bir yeni yıl hediyesi vermek için mağaza mağaza dolaşan telâşlı insanlar...

Her dâim umuda tutunmak isterdi insanların yaşamaktan yorgun düşmüş kalbi.. Küçücük bir umut parçacığı gelip çalıversin isterlerdi kapılarını.

Her ülkede farklıydı kutlama dili, şekli ve ritüeli. Ama tüm dünyada aynıydı yeni yıla girerken insanların umutla parlayan gözbebekleri.

Yıl başı filmlerinin samimi havası mı, yepyeni bir senenin gelişinin insana verdiği umut ve sevinç mi, yoksa bir fincan sıcak çikolata eşliğinde yumuşacık bir battaniyeye sarılıp noel öyküleriyle dolu o güzel kitapları okumanın verdiği o mutluluk mu bizlere yeni yıl zamanlarını sevdiren?

Bence hepsi bir bütün olarak sarıp sarmalıyor yorgun ve umutsuz ruhlarımızı.

Umut, 364 günün sonunda saat gece yarısını vurduğunda gökyüzünde patlayan rengârenk havaifişekler gibi, çapkınca bize göz kırpıyor.

Ve hayat senaryomuzda yepyeni bir perde, tüm ihtişâmı ile bizler için açılıyor.

SERPİL KAYA