Ne çok yürek mili yol gittik dimi...
Kimi zaman mutluluk tarlalarından, kimi zaman azap bahçelerinden geçtik...
Sonra eninde sonunda en iyi bildiğimiz, yüreğimiz kadar şekillendirdiğimiz kendi bahçelerimize döndük...
Bazen yorgun,bazen kıgın,bazende ohh bee diye... Geçtiğimiz yollara vardığımız bahçelere yüreğimizden ektik hep...
Eksile eksile geldik kendimize...
Papatyanın son kalan yaprağı gibi hala bir umutla tutunduk hayata...
Saça saça geldiğimiz bu yollardan elimizde kalan o son yaprağıda gözümüz gibi koruduk.
Şimdi aydınlık günlere giden, hikayelerin sonunun hep mutlu bittiği bir yere gidiyoruz...
Gelen var mı?
Yok öyle karalar bağlamak, her koşulda ilk kuraldır "İnadına Yaşamak"
Yıldırmak, sindirmek, parçalamak ve yok etmek üzerine kurulu düzenleri daha çok birlik olarak, daha çok sevgiyi paylaşarak ve inadına gülümseyerek yok edebiliriz.
Bunca güzellik varken kötülüğün kazanmasına izin veremeyiz değil mi?
Sevgi dili dünyanın dili oluncaya kadar vazgeçmemek lazım...
Vazgeçmeyelim
Arzu Koloğlu
1978 yılında Niğde’de memur bir aile...
“Aynur Görmüş” Kimdir? 17 Şubat...
2005 yılında Günlerden Bir Gün romanı ile ede...
İstanbul’da doğdum, Pertevn...
1976 yılında İstanbul’da doğdu. Y...
1975 yılı Düzce doğumludur. Anadolu üniver...
1974 yılında doğdu. Amasya Merzifonludur....
1986 yılı Bulgaristan doğumlu olan İbrahim Ko...
Almanya’da doğdum. İlköğretim 1. sınıfı...
İlkim öz, Ankara doğumlu olup Hacettepe ünive...
...
1974 yılında Denizli’de doğdu. İstanbul...
Orçun Oğlakcıoğlu 1974 yılında Denizli’...
1989 yılında İstanbul Lisesi'nden, 1993'te...
