Küçücük idim...
Yağmuru deniz bildim ıslandım,
Çocukluğumda ağlamadım içime attım ,
Yorganın altını tenha bildim saklandım.
Tahtadan sedirler ile büyüdüm , uyandım.
Üşürdü ayaklarım , ben hep annemi bekledim.
Giydirsin diye sönmeye yüz tutmus odun sobasinin kenarlarinda geceden kalma islak çoraplarimi.
Büyüdüm anladım ..
Kimsesizligin sessiz cigliginda
Son meyvesi düşerken yaza elveda diyen
Kırda ilk bakışta göze çarpan ağaç misali,
Ben hiçbir baharda çiçek acmadim.
Şimdi yaramaz bir çocuk gibi umarsizim,
Küfür etmekten cekinmiyorum
Dalgalar firtinalar ile savaşırken ,
Arkamda kim var diye bakmiyorum.
Bir gün mutlaka o limana varmanin umudu ile yasiyorum.
Sonra öldüm ..
Agladigim nostaljik filmlerin sonu gibi
Karardı ekranim
Dirildim
Mutluluk bir daha islanmamak üzere kurudugunda dudaklarimda
Cikan son sesim..
Her Ademoğlu gibi, yanlız geldik yanlız gideriz .
1978 yılında Niğde’de memur bir aile...
“Aynur Görmüş” Kimdir? 17 Şubat...
2005 yılında Günlerden Bir Gün romanı ile ede...
İstanbul’da doğdum, Pertevn...
1976 yılında İstanbul’da doğdu. Y...
1975 yılı Düzce doğumludur. Anadolu üniver...
1974 yılında doğdu. Amasya Merzifonludur....
1986 yılı Bulgaristan doğumlu olan İbrahim Ko...
Almanya’da doğdum. İlköğretim 1. sınıfı...
İlkim öz, Ankara doğumlu olup Hacettepe ünive...
...
1974 yılında Denizli’de doğdu. İstanbul...
Orçun Oğlakcıoğlu 1974 yılında Denizli’...
1989 yılında İstanbul Lisesi'nden, 1993'te...
