Zamanaşımı

Sedat Delioğlu derKi

ZAMANAŞIMI

Eğrelti otlarının ritmini unutalım. Ayakaltlarında çimen yeşilini, sonra şu deli rüzgârların saçlarımıza dolanışı yok mu? Onu da.

Seher vakitlerinin sersemliğini, puslu gözlerimizin aylak adımlarımıza yön veremeyişini ve sırf bu yüzden bir boşluğa çarpa çarpa yürüyüşümüzü, son anda uyandırıldığımız uyurçarparlıklarımızı unutalım. Öğleüstlerinin güvenli yanılgısını, gam yükün almış da gelen solgun gün ışığını, gün ışığının yüzümüzü perdeye çeviren gölge oyunlarını unutalım.

Düşüp bir mavinin ardına, deniz nerede biter, gök nerede başlar bilmezden gelip de öylece ufku seyre dalışlarımızı; akşam kızıllığının, yediveren güllerin, nergis demetlerinin tazeliğini; ak yaprakları unutalım.

Unutalım şimdi utangaç ve zamansız harflerimizin dizilişini, yerli yersiz gülüşlerimizin dudak izlerini, senin çayı ince belli bardakta sevmelerini, benim şekersiz içişlerimi unutalım.

Her şeye hiç başlamamışız gibi, hiçbir şey henüz bitmemiş gibi, tam zamanıymış gibi, gözlerimiz aynı kedere baka baka, savruk ve içli şiirler söyleyelim aşka ve dünyaya.

Sedat Delioğlu