Sonra koca bir boşluğun ortasında kaybolunca, anladım her şeyin hiçbir şey etmediğini...Beyaz elbisemin üzerine saçtığım papatyalar, bir sis misali kaybolduğunda, çekilen sancıların bile yersizliğini anlıyorsun! Her şeyi, herkesi yeteri kadar ya da ne bileyim değeri kadar sevmememişliğini biliyorsun işte. Bu pişmanlık hiçbir şeye değmez gibi gözüksede, maalesef geçen onca zaman vermiyor aldıklarını... Herkes gibi oluyorsun birden, çok sevdiğin melodi eskiyor, en çok yakıştırdığın elbise zamanda bile emanete dönüşürken ve en önemlisi vefa bilinenler yaraya bırakırken kendini, umut dediğinde eskiyor işte! Her şey gibi, sen gibi, günler gibi, yüreğin gibi... Bir başınalığın tacını taşıyorsun istemeden, buruk hisler ile onurlandırılan, düşüncelerine yakışmayan olgulara dönüşüyor, işte çok istenenlere rağmen istenmeyenlere ait olmakta buluyorsun kendini. Garip işte, büyük boşluk hissi, sen yitiyor siliniyorsun birden ‘mış’ gibi yaşamlar hücresinden...
1978 yılında Niğde’de memur bir aile...
“Aynur Görmüş” Kimdir? 17 Şubat...
2005 yılında Günlerden Bir Gün romanı ile ede...
İstanbul’da doğdum, Pertevn...
1976 yılında İstanbul’da doğdu. Y...
1975 yılı Düzce doğumludur. Anadolu üniver...
1974 yılında doğdu. Amasya Merzifonludur....
1986 yılı Bulgaristan doğumlu olan İbrahim Ko...
Almanya’da doğdum. İlköğretim 1. sınıfı...
İlkim öz, Ankara doğumlu olup Hacettepe ünive...
...
1974 yılında Denizli’de doğdu. İstanbul...
Orçun Oğlakcıoğlu 1974 yılında Denizli’...
1989 yılında İstanbul Lisesi'nden, 1993'te...
