dünyaya alışan adam şiir yazamaz

"dünyaya alışan adam şiir yazamaz" demiş İsmet Özel.

başkalarının aşkıyla başlıyor hayatımız

bakıp başkasının başkayla kurduğu bağlantıya

aşka dair diyoruz ilk anı bu olmalı

ilk önce damarlarımızda duyuyor çağıltısını

uzak iklimlerin

kokusu gitmediğimiz şehirlerin önceden

bir baş dönmesiyle kabarıyor hafızamızda

sonra ayrılıklar düşüne dalıyoruz

bize ait olan ne kadar uzakta!

diyor İsmet Özel Bir Yusuf Masalı şiirinde. Öyle alelade bir şeyler karalamış gibi değil de üç gün üç gece dirseklerini dayadığı masanın üzerinde uyumuş, uyanmış ve bir daha uyuyamamış gibi.

Biz ki ne zaman bırakırsak ardımızda ayrıştırılmış düşünceleri o vakit çalacak kapımızı farklı duygularda vücut bulmuş kederimiz. ''bakıp başkasının başkayla kurduğu bağlantıya... ,

Sanki bu sabah üzgün uyandım. Sanki bir kurt gelmiş bütün gece göğsüme çöreklenmiş de içimi kemirmişçesine bir duygu. Yemiş de bitirememiş gibi. Dilini bilmediğim ezgiler duymak istedi ruhum. Yani o kederi müziğiyle içime işletsin ama ben bilmeyeyim kime kin etmiş, kime kırdırmış serçe yüreğini yahut sevilmek mi istemiş, özlenmek mi? (''aşka dair diyoruz ilk anı bu olmalı,)

Gün ışığınca yeryüzüne hükmedecek kuvvette bir gücümüz varmışçasına ortalarda gezinsek de gece el ayak çekildiğinde kendi kendimize derin iç çekişlerimiz oluyor, biliyorum. Ve yine biliyorum ki saksıdaki çiçek bile sevgisizlikten solar ve unutulmaktan ve bir köşeye atılmaktan. Ve kusura bakmasınlar ama kadehimi kimseye kaldırmıyorum. ''bize ait olan ne kadar uzakta!

''uzak iklimlerin

kokusu gitmediğimiz şehirlerin önceden

bir baş dönmesiyle kabarıyor hafızamızda,

Yani demem o ki, güneşi bir şehirde doğurup bir başkasında batırmak. Adını bilmediğin dağların yamaçlarından şehre inen yolları arşınlarken, dağ kekiklerinin kokusunu doldurmak ciğerine ve sağ koltuğun hep boş kalması ve ayak değmemiş patikalara benzer göğnünün başını döndürecek mey bulamaması. Ve eli boş dönmek kendine.

Çünkü ''bize ait olan ne kadar uzakta!

Pınar AYDIN