Şafak Pavey

2015 yılı ilkyazı. Genel seçimlere hazırlanıyordu memleket. Çok sevdiğim Şafak Pavey’i ara sıra televizyonda görüyordum. Bir de, kendisine sert ve ahlaksızca muhalefet yapıldığını hatırlıyorum. Hatta; protez bacağından dolayı mecliste pantolon giymek için müsaade istediğini ama bunun oy birliğiyle reddedildiğini, buna karşılık Şafak Pavey’in kürsüden yaptığı konuşmayı hatırlıyorum. Bu güçlü ve eleştirilere zekice cevaplar veren kadına hayranlığım büyüyordu. Hayatını okudum, kitaplarından birini okudum… Kendisiyle iletişime geçip derKi’de yazmasını istemeye karar vermiştim. İletişim adresini bulup kendisine bir mesaj yazdım. Mesajda; derKi’yi anlattım kısaca, o zamanki sloganımıza (şiir, sanat ve çocuğa dair diyeceklerimiz var) uygun olacak ve siyaset içermeyecek bir yazısını derKi’de yayımlamak istediğimi anlattım. Sonuç tam da beklediğim gibi olmuştu. 2 ay geçmesine rağmen mesajıma bir dönüş olmamıştı. Ciddiye alınmamıştım. Seçimler bitmiş, kendisi yine İstanbul Milletvekili seçilmişti.

Sıradan bir iş gününü idrak ederken, telefonuma bir mail geldi. Gön: Şafak Pavey! ‘‘Sevgili Burak Bey, mesajınıza geç cevap verdiğim için kusura bakmayın…’’ diye başlayan mesajı heyecanla okumuştum… Evet Şafak Pavey, derKi’yi incelemiş, beğenmiş ve bir yazısının yayımlanması için yazışma süreci başlatmıştı. 1-2 yazışmadan sonra ‘‘Kız Çocukları ve Savaş’’ adlı yazısı (aslında o sadece bir yazı değil, meclis kürsüsünden tüm milletvekillerine okuduğu ve tutanaklara geçen bir konuşma metniydi) içerdiği siyasi söylemlerden arındırılıp derKi Temmuz 2015 sayısında yayımlandı. Büyük ses getirdi, çok beğenildi. Dünya Kız Çocukları Günü’nde derKi linki onlarca insan tarafından paylaşıldı… İşte o yazı ve yayımlanan ön yazısı;

‘‘Sevgili Burak Bey’’ diye başlayıp

‘‘geç cevap verdiğim için kusura bakmayın’’ diye devam eden

mesajıyla tüm kalelerimi fetih eden

İstanbul Milletvekili Sn. Şafak Pavey’e

derKi’ye verdiği destekten dolayı

çok teşekkür ederim.

Şafak Pavey derKi;

Kız Çocukları ve Savaş

İnsanın iyi yaşamasını dert edenler, bitip tükenmez vahşi hırsımızın enkazını takip ederler. Bu hırsın yarattığı felaketler ilk önce ve en çok kız çocukları vurur…

Her savaş göçüğünün altında, en çok kız çocuklarının hak ihlalleri gizlidir. Felaketler erkeği bir kat, yoksul erkeği iki kat, kadını dört kat, erkek çocuğu altı kat, kız çocuğu sekiz kat, yoksul bir kız çocuğu on altı kat vuruyor. Geometrik bir keder katlanması bu! Güçlüye tapan gelenekler, önce en savunmasız olanı tarumar ediyor.

Biz kız evladı olduğunda doğuma gitmeyen babalardan, sofradaki tavuk budunu oğluna, artıkları kızına veren bir anlayışın topluluğuyuz.

Bu pespaye miras; şiddet, cinsel şiddet, ensest olarak kız çocuklarına dönüyor. Buna toplumsal damgalanma da eklenince, suçlu değil, suça maruz kalan çocuklar cezalandırılıyor.

Harfiyen uyacağız diye imzaladığımız BM Çocuk Hakları Sözleşme’si bile, bizi yola getiremedi. Derin kültür; cinsiyet ve yaş eşitliği için yapılan bütün çabalara yıkılmaz bir direnç gösterdi. Yönetenler ise bu kültürü sistematik olarak ödüllendirip güçlendirdiler.

Ve biz çocuklarına kötü davranan, kız çocuklarına ise çok kötü davranan bir ülkeyiz.

Buna rağmen; 2011’de BM Genel Kuruluna, 11 Ekim’in ”Dünya Kız Çocukları Günü” olarak kabul edilmesine ilişkin tasarıyı Kanada ve Peru ile birlikte sunduk. Şaka gibi.

Cinsiyet ayrımcılığı için, her türlü düzenlemeyi en katı biçimde yerleştirip; kız çocukların okula, sağlık hizmetlerine ve özgür büyümeye ulaşmaması için her engeli koyup; sonra da, ‘kız çocukların haklarına dikkat çeken bir gün olsun,’ demek… Yaman çelişki!

Kız çocukların toplumsal konumlarının güçlendirilmesi, kaliteli hayat haklarına kavuşmaları; uğradıkları ayrımcılık, şiddet ve istismara dikkat çekmek; küresel bilinç oluşturmak için; kozmetik aldatmaca amacıyla BM salonunda değil, yönettiğiniz ülkede ayağa kalkmalısınız.

İstatistikler, karşılaştırmalar vermek istemiyorum. Küresel ahlak hassasiyetine sahip olanlar, vahameti dikkatle izliyorlar. Kaldı ki; istatistikler kalbimizde sızı yaratsaydı, son on yılda kız çocukların mecbur bırakıldığı tabloya karşı gür bir itiraz duyardık.

Kız ve oğlan çocuklarımızın arasındaki okullaşma farkı, kızlar aleyhine 600 bin... UNICEF temel eğitimde cinsiyet eşitliğinin sağlanmasını gerekli gördüğü 25 ülke arasına Türkiye’yi de koydu. Dünyaya kız çocuklar günü teklif eden ülkeye!..

Dünyanın kız çocuklara en kötü davranan 6. ülkesiyiz. Bugün dünyanın ulusal geliri en haksız bölüşen ikinci ülkesiyiz.

Ülkedeki bütün kız çocukların başını bağlamak için, evlerden ırak takiyye sabrınız, bunca Acem oyununa eren aklınız; sıra bu çocuklara hak ettikleri kaliteli hayatı sunmaya gelince donup kalıyor.

Olur ya, yaptıklarınız niyetinizden değil, bilememektendir; atalarımız bilmemek değil öğrenmemek ayıp demişler. Bu konuda emek veren Uçan Süpürge, Birleşmiş Milletler Cinsiyet Eşitliği Tematik Grubu, Çocuğa Karşı Şiddeti Önlemek için Ortaklık Ağı, Çocuğa Yönelik Ticari Cinsel Sömürü ile Mücadele Ağı, Çocuk Gelinlere Hayır Ulusal Platformu, Çocuk Alanında Çalışan Avukatlar Ağı ortak çözüm önerileri sundular. Bir göz atsanız…

Hiç umudum yok ama belki ömrünüzde bir kez gözlerinizi yumup, bu kızların sizin kızınız olduğunu varsaysanız; bir ihtimal yarattığınız felaketi hissedersiniz. Cinsiyet eşitliğinin çocukları ayırarak değil, buluşturarak yerleştiğini, çocuk haklarının savaş çıkararak değil, savaşlara mani olarak kazanıldığını hatırlarsınız.

Ne de olsa herkesin sınav kâğıdı kendi çocuğudur. Bizim içinse her çocuk kendi çocuğumuzdur.

Saygılarımla…



Şafak Pavey
İstanbul Milletvekili