Aklimın Işıklı Tavanları

Kalbimin açık penceresinden yine bir dolunay manzarası izliyorum. Gökyüzü siyaha boyanmış, yıldızlar ise kendi yuvalarına saklanmış.

Böyle yıldızsız gecelerde, kendi kutup yıldızını bulmak için yollara çıkan kalbimin içli sızısını daha da derinden hissediyorum.

Aşk; en parlak yıldızın tam kalbine saklanmış sanki ve ben aşkı ararken parlak yıldız toplayıcılarına benziyorum biraz. Yönümü bulmaya çalışırken puslu neptünyen havalarda, kırmızı görünüyor hep aşk, baştan sona siyah oysa…

Ve ben kırmızının içindeki en siyahı seviyorum her defasında.

Aşk; en kırmızı hâlinden soyunup gece siyahına bulanıyor, bana sorarsanız her siyah içindeki kırmızıya ulaşmaya çalışıyor. Harlı ateşte yanmış bir kırmızı elma sanki aşk; yandıkça kömür siyahına kavuşuyor. İşte böyle evriliyor aşk dediğimiz gizli sır; kırmızı ile siyah el ele sonsuzluğa yürüyor.

Yıldızsız gecelerde bile gökyüzünde sırlı hikâyeler yazılıyor, yalnızca dolunay şâhit bu gizemli masala, Ay en görkemli hâli ile tüm aşklara kucak açıyor.

Sayfalar dolusu aşk öyküleri, satırlar boyu masal prensesleri kendi yıldızlarının peşinde mutlu sonlarını arıyor.

Aklımın ışıklı tavanlarından izliyorum bu görkemli manzarayı, yıldızlar uzaktan bana çapkınca göz kırpıyor.

SERPİL KAYA