öyle bir severim ki Yüreğine yuva kuran aşk kuşu gibi Sana uyar kalp atışlarım Yaz yağmurlarına takılıp Gelip geçerken zaman bir tren vagonunda Uçurumun dibindeki erguvan misali Pencere kenarından dallarına tutunurum öyle bir severim ki Lal olmuş dilimden kağıda tel tel dökülür...
Bir koca gemiyim ben, Sokağın başından salınan. Gazete kâğıdı gibi dayanıksız değil, Hem de beyaz kâğıttan. Ne dalgalarla boğuştum bir bilseniz; Oysa, çarşaf gibi uzanmış, Karşıdan görünür deniz! Benim okyanusum yağan yağmurdan. Biraz da taştan, çamurdan. Biliyorum...
Kendin olarak var olmaya çalıştığın hayatında, istediğin gibi yaşamana engel olan bir eylemdir bu “el alem ne der acaba” sorusuna bağımlı olmak. Her insanın kendine güvendiği veya güvensizlik duyduğu alanları mevcuttur. Kendine güvenmek ; insanın kendisini tanıyarak , yetenekleriyl...
Kraliyet, çelik ve bondi mavisinin birbirine karışarak can bulduğu bir denizin en duru yerinde, heybeti ve ihtişamıyla var olan bir ağaç o. Yüzyıllarca, dilden dile dolaşan bir efsanenin kahramanı. Bu efsaneye göre: Tomruk rengi kökleriyle yerin binlerce kilometre katını aştığı söylenen bu ağacın...
Ne zaman yorulsam, Vazgeçsem aşktan; Gün kısalır, erken gelir akşam... Niyet ederim, Yemin ederim, İsyan ederim, üstüme fazla gelse de Aşsa da haddini kederim, Kayan bir yıldızdan ansızın bir şiir düşer kalbime, Anılardan bir şarkı çalar kapımı üzenim yok olur, Düzenim bozulur, Aklım...
Kalbime doğuyordu yüzün, gözlerinle buluştuğumda uzunca bir yola çıkıyordum. Sevginin ötesinde bir dünya var ediyordum, gökkuşağını selamlıyordu sesin... Bir ben oluyordum kendim oluyordum seninle, yanı başında, kaybettiğim kendimi buluyordum işte, akan suların masumluğuna senli düşleri adıyordum...
Sert geçişli iklimlerin adamıydı o. Tıpkı Uranüs iklimi gibiydi, kıştan yaza , yazdan kışa geçişi. 42 yıl yaz hüküm sürerdi kalbinin sıcak topraklarında, sonra kışa devrederdi iklimini, buz gibi bir ayaz eserdi, en derin kuytularında. Hiç bitmesin isterdim yazları, o aşk ki ; gökyüzü başt...
Kadınlar kıyı olmalıydı bir denize Kıyıyı beklemeli Pencerede beklemeli, ocağı beklemeli… İyi şeyler için yaşanırdı bazen kötü şeyler Sevmenin hiçbir türlüsü iyileştirici değildi Kapının kilide uygunluğu ilk görüşte belliydi Bir kızın egemenlik hakkı önce babada, sonra ağabeyde...
Birazdan beni çağıracaklar. Unutmak için geldim buraya. Resepsiyondaki genç çocuk, “Geçmişle vedalaşmaya hazır mısınız,” demişti. “Evet, adımdan başka her şeyle.” Gözlüklerinin üzerinden yorumsuz bakmış, peki, demiş, sesindeki düz ton fazla soru sormamı engellemişti...
Şehir merkezine uzak, yolun kötü olmasından dolayı ulaşımı zor, küçük bir kasaba. Veya semt de diyebiliriz. Şehir merkezinden bu kasabaya doğru yola çıkınca, tozlu yollar, yol yapım çalışmaları, virajlar, heyelan tehlikesi, traktörler, üstü bavul dolu köy minibüsleri… Dünden kalma biraz kar v...
ömür bir nefeste yaşanmaz fakat bir nefes aralığında geçip gider. İnsan bunu er veya geç değil, geç anlar. Farkında olmadan alıp verdiğimiz, olmazsa olmaz yaşam enerjimizin gittikçe azaldığını fark etmek nasıl bir histir? Nefes alıp vermeden, yaşamadan bilemeyiz! Bir Nefes Gibi romanını okurken...
Sol yanımız zemheri ayazı Yalnızlık kar fırtınası Umutlar çığ altında Gülüşleri buz tutmuş Halbuki bahar geldi diyorlar Sen gelmeden inanmam ben......
Yürürken ayağına takılan taşları toplayan ve günün birinde onlarla bir şato inşa etmeyi düşleyen Fernando Pessoa’nın anısına…...
Yürüdüğüm ve hayal edipte yürüyemediğim tüm yollardı beni ben yapan. Her şeyi ben yaşayamazdım ya biraz sen yaşadın, biraz o yaşadı, bana hikayenin ana fikri kald"ı....
Hüzün ikliminde yaşadım sessiz ve sedasız… Yaseminler hüzün koktu bir gün ve sustu mevsimler ardından. öyleyse bir tek tesellim var demek şimdi, Yine sessiz sedasız ölürüm Hangi iklime düşer bu yalnızlık bilmeden! Yağmur açtır, bahar yalancı. Kıştan hatıra giydiğimiz soğuk kazak....